سخنرانی های حسن عباسی معمولا جنجالی است و حرف های زیادی در آن مطرح می شود. حسن عباسی بی پرده و صریح حرف می زند، با کسی تعارف ندارد، تقریبا ریز و درشت مسئولین از سال های گذشته تا کنون، مورد نقدهای تند او قرار گرفته اند و حتی مسائلی که به راحتی در جامعه مطرح نمی شده است، بارها به نوعی توسط وی افشاگری شده است، وی البته چوب این منش خود را نیز خورده است و چندین بار مورد شکایت امثال رفسنجانی، حسن روحانی و ... قرار گرفته است و دادگاهی شده است. خلاصه اینکه او آدم پر سروصدایی است و آمدن وی به صدا و سیما جای سوأل دارد. به نظر می آید فضای فرهنگی این سازمان رو به بهبود است و بخشنامه ها و خواست های مسئولین سازمان به سمت اطلاع رسانی نسبتا نقدانه پیش می رود. شاید کم کم بتوان برای آینده صدا و سیما افق نسبتا مناسبی تصور نمود، به نظر می آید حرکت سازمان، به سمت شکستن نقدهای کلیشه ای و از بین بردن فضای بسته ای است که سالها در این سازمان وجود داشته است، فکری نو در مقابله با افکار پوسیده گذشته که اجازه بروز و ظهور افکار انقلابی را به هر نحوی که شده است نمی داد و همواره درصدد تبدیل جامعه انقلابی به جامعه ای خنثی و بی هویت بوده است و متأسفانه در این 30 سالی که از انقلاب بزرگ اسلامی می گذرد به برخی اهداف خویش رسیده است. حضور افرادی چون حسن عباسی، مستندهای انقلابی چون شاخص، و... تا حدی نشاندهنده شجاعت مسئولین این سازمان برای آشنا کردن نسل جوان و تشنه کشور با اهداف نظام و انقلاب، و حرکت به سمت آرمان های انقلاب است که سال هاست اکثر اسناد آن در آرشیوهای این سازمان خاک می خورده است. به یاد سخنان مقتدایم می افتم که بیش از 10 سال پیش می فرمودند: " من به صدا و سیما هفته ای یک بار یا کمتر اعتراض می کنم، پیغام تند می دهم، اما صدا و سیما کارهای زیادی به عنوان اسلامی انجام داده و برنامه های اسلامی درست کرده، برنامه های هنری، اسلامی، گزارش های علمی. اگر خطا دارد، تلاش و کار هم دارد." 1 امید است زمانی برسد که صداوسیما، حقیقتا صداوسیمای جمهوری اسلامی باشد. 2
1. دیدار شورای عالی انقلاب فرهنگی، 24/9/78
2. قابل ذکر است که اینجانب ارادت خاصی به آقای حسن عباسی ندارم و این نوشته صرفا تحلیل اولیه ام نسبت به حضور ایشان و برخی برنامه های صدا و سیما است.