ادب آن بود که در محضر حق، ظلم و گناهی نکنیم
رحمت واسعه را بر ستم خویش، پناهی نکنیم
عمر را مرتع شیطان و جنودش کردیم
نشد این یوسف و آن خواب، به چاهی نکنیم
حسرت یک نفس صالح و یک دم اخلاص
به دلم ماند شبی را به سحر قرعه به آهی نکنیم...
ای کاش تمام خستگی ام را به در کنی
گاهی بر این وجود غافل ما هم نظر کنی
ای کاش کز حریم ناله شب ها و خلوتم
یک شب به حرمت زهرا (س) گذر کنی
من تا سحر به نام تو پناهنده می شوم
شاید شبانه روز غفلت من را سحر کنی...