آهوی تو

گرچه رندیم و پریشان، باز شیدای توئیم

روبهان، مکار و ما آهوی پیدای توئیم

طعنه ی غیر و بداندیشان ملال انگیز نیست

هر زمان در یاد آید ما چو لیلای توئیم...

قرار ما

ز من مپرس، جواب همیشه ام هیچ است

به باد رفته حقیقت، نشانه ام هیچ است

چو بارگاه شقایق شود قرار دلم

زمین شود غم و اندوه، من گلایه ام هیچ است

گذشت وقت صفا و گذشت، گاهِ دعا

گذشت وقت بهار و ترانه ام هیچ است

شهید رفت و شهادت، شده است روح دعا

رسد چو وقت اجابت، بهانه ام هیچ است

چه باک اگر قفسم ویران کنند و زخم زنند

قرار ما، پرِ پرواز و آشیانه ام هیچ است