به زخم های دلم مرهمی ندیده جهان
گذشت عمر و دل ما غم اش نکرده نهان
چه سود ای دل آزرده ای سرود غمین
که شکوه برده ای از غم به دادگاه زمان
به غربت قفس دائمی اسیرت کرد
چو قسمت ازلی شد پلاک های نهان...