علامه جعفری

دیشب به صورت کاملا اتفاقی یه برنامه در مورد علامه جعفری را دیدم. حقیقتش تعجب کردم! چون در این چند سالی که ایشون به رحمت خدا رفتند کمتر برنامه ای در مورد شخصیت بزرگ ایشان پخش شده است. هرگاه متن یا کتابی از علامه را مطالعه می کنم در عین اینکه از سطح بسیار بالای نظرات و عقاید و قدرت تفکر ایشان به شدت متعجب می شوم، ناشناس بودن این عالم و فقیه بزرگوار به شدت برای من آزاردهنده می شود. ایشان با حدود 155 نفر از بزرگان و فلاسفه دنیا مباحثه داشته اند، از جمله برتراند راسل و دیگران. ایشان یک متفکر و خداشناس حقیقی بوده اند، یک واصل!

چرا در جامعه ما رسم بر این است که بزرگان پس از ارتحالشان برای مردم شناخته شوند؟ چرا بزرگان را در دعواهای سیاسی جامعه گم می کنیم؟  فقدان این عزیزان و عدم شناختشان برای نسل جوان  و برای همه ،حقیقتا ضایعه بزرگی است که سالهاست داریم تاوانش را می دهیم. این وضعیت در مورد بسیاری از بزرگان علم ودین صادق است. ببینید ما را به کجا می برند؟! یکی از بزرگان در سخنرانی شان حدیثی نقل کردند که مضمون آن این بود: وقتی مردم در قیامت حاضر شوند و اعمال و رفتار و باقی ماجرا را ببینند تنها حسرتی که می خورند این است که ای کاش برمی گشتیم و از دین بیشتر می دانستیم و یاد می گرفیتم، خلاصه اینکه ای کاش پای صحبت بزرگان می نشستیم و از احادیث و سیره ائمه و از آموخته های آنان بیشتر بهره می بردیم...

برویم کتب و سخنان ایشان را بخوانیم، باشد که رستگار شویم!