مردان حق را خوفی از غیر حق نیست...

اساس شکل گیری انقلاب اسلامی و استمرار آن، برپایه فرهنگ اصیل اسلامی و معیارهای الهی بوده است، از همین رو دشمنان نظام، پس از شکست در پروژه های نظامی، به استفاده از ابزارهای فرهنگی به عنوان روشی جدید روی آوردند: " مهمترین حرکت در جهت براندازی جمهوری اسلامی، تغییر فرهنگ جامعه ایران است". ¹ در همین راستا با تصویب بودجه های کلان، ایجاد رسانه و اتاقهای فکری و استراتژی "رخنه و نفوذ" در عناصر حقوقی و ساختاری نظام، فعالیت های گسترده ای را برای سامان دادن به فرآیند استحاله از درون نظام تدارک دیدند: "هرکس می تواند امتیاز نشریه بگیرد و ازین تریبون به مبارزه برخیزد".² این حرکت خزنده، با رشد قارچ گونه مطبوعات، پس از تحولات سیاسی دوم خرداد76، و در سایه حمایت عناصر نفوذی، فعالیتهای تخریبی خود را آغاز کرد و با فریب افکار عمومی از طریق مطبوعات زنجیره ای، القاء شبهه و دروغ، و استفاده از کلمات مقدسی چون آزادی، جامعه مدنی و... سست کردن پایه های اعتقادی مردم و از بین بردن اعتماد مردم به نظام را هدف کار خویش قرار داد. در این میان امام خامنه ای (روحی فداه) بارها و در زمانهای مختلف، وجود این حرکت موذیانه را به مسئولین هشدار دادند:

" من در پنج، شش سال قبل از این احساس کردم که یک حرکت خزنده فرهنگی در کشور دارد شروع می شود، برای چه؟ برای هدف قرار دادن نقطه اصلی. نقطه اصلی چیست؟ ایمان مردم... ایمان مردم را چگونه می شود هدف گرفت؟ با وسایل فرهنگی... و این کار را شروع کردند. من هشدار دادم و بارها این را عرض کردم ... ما به آزادی بیان و آزادی فعالیتهای اجاتماعی معتقدیم. اصلا این مفاهیم و این حقایق را انقلاب و پیشروان انقلاب در این کشور آوردند، این چیزها که در این کشور نبود... امام اینها را برای این کشور آورد، خون شهدا این چیزها را به این کشور بخشید... اما این آزادی محدود است، حد این آزادی کجاست؟ حدش عبارت از آن حدودی است که اسلام تعیین کرده است. اگر بنا باشد مسانی مردم را به بی ایمانی و به شهوت سوق دهند، آنها در این کار آزاد نیستند. این آزادی، آزادی خیانت است... بنده منتظر می مانم ببینم دستگاه های مسئول چه می کنند، وإلا جلوگیری از این حرکات موذیانه کار دشواری نیست." ³

" اصحاب تبلیغات، اصحاب مطبوعات و قلم به دستها باید بفمند چه می نویسند... مبادا به تبع رادیوهای بیگانه، جوری حرف بزنند که گویی در این کشور، یک فضای استبداد سنگینی وجود دارد! آن روزی که در این کشور استبداد بود، آن روزی که دیکتاتوری همه ارکان ملت را گرفته بود، نه آمریکایی ها اعتراض کردند، نه اروپایی ها اعتراض کردند... نه مسئله حقوق بشر را آن روز طرح کردند... نه بعضی از آن قلم بدست های مزدوری که امروز در گوشه و کنار، سروصدایشان از خارج و داخل به گوش می رسد آن روز یک کلمه حرف زدند... امروز این آقایان در مطبوعات رسمی کشور قلم می زنند و نظام را متهم به خفقان می کنند! اگر خفقان است شما چطور نوشتید و چطور می نویسید؟! " ⁴

" مدیریت فرهنگی به مفهوم وجود یک دستگاه مدیر و مدبر است که قادر است فرهنگ یک کشور را قانونمند و ضابطه مند سازد... نمی توان پذیرفت که در یک جامعه ی با فرهنگ هر متاع فاسد و مفسدی عرضه شود و هیچ گونه موأخذه و مسئولیت در قبال آن وجود نداشته باشد... من یک عنصر فرهنگی هستم و مطلقا از طرح فکر مخالف احساس وحشت نمی کنم و از اینکه یک فکر صددرصد غلط در جامعه مطرح شود، به هیچ وجه احساس اضطراب و ناراحتی نمی کنم، اما بیکار بودن و کم کاری دستگاه مسئول امور فرهنگی کشور در مقابل طرح نظرات غلط و ناحق، خطرناک است و این امر موجب نگرانی است... ما با قلع و قمع فکر و جریان غلط موافق نیستیم، اما ضروری است که صف آرایی فکری و منطقی در مقابل آن وجود داشته باشد. خطر بزرگ آنجاست که ما ناگهان خود را در میان یک جریان و فکر غلط احساس کنیم و با تصور خودی بودن از آن جبهه بندی و مواجهه صحیح غافل شویم. " ⁵

" توسعه فرهنگی و سیاسی این است که انسان ها در جامعه احساس کنند که می توانند درست بیندیشند، درست بفهمند و درست فرا بگیرند... این چیز خوبی است، اما این با جنجال، غوغا، های و هوی و روزنامه بازی و امثال اینها درست نمی شود، به دست معلم درست می شود، توسعه سیاسی و توسعه فرهنگی را معلم پایه گذاری می کند. " ⁶

" بنده درباره مطبوعات و نوشتن ها صحبتهای زیادی کرده ام، هیچ کس نمی تواند منکر این بشود که بنده طرفدار فکر آزاد، قلم آزاد، بیان آزاد، معارف منتشر شده گوناگون در این کشورم؛ اما گفتن معارف گوناگون یک حرف است، دروغ گفتن به مردم و دروغ نوشتن و تحریف کردن حقایق و بلندگوی دشمن شدن، حرف دیگری است. آنچه من در باب مطبوعات نمی توام قبول کنم و بپذیرم، این دومی است." ⁷

" من در نمازجمعه گفتم که قلبا از بعضی پدیده هایی که در کشور هست، رنج می برم، نمی خواهم آن چیز که برای من رنج آور است را با افکار عمومی مطرح کنم، اما آن داستان غم انگیز را می گویم. من 2 سال قبل در یکی از خطبه های نمازجمعه گفتم که دستگاه های استکباری دنیا و آمریکا از تبلیغات برای ساقط کردن و ایجاد اغتشاش در کشور استفاده می کنند... متأسفانه همان دشمن...امروز در داخل پایگاه پیدا کرده است. بعضی از مطبوعات پایگاه دشمن شده اند. من نه با آزادی مطبوعات مخالفم و نه با تنوع مطبوعات... اما وقتی مطبوعاتی پیدا می شوند که همه همتشان تشویش افکار عمومی، ایجاد بدبینی مردم به نظام است، 10 تا 15 روزنامه گویا از یک مرکز هدایت می شوند، تیترهایی می زنند که هرکس نگاه کند فکر می کند همه چیز کشور از دست رفته است! امید را در جوانان می میرانند، روح اعتماد به مسئولین را در مردم تضعیف می کنند، نهادهای رسمی را تضعیف می کنند، مدل اینها کیست؟ مطبوعات غربی هم اینگونه نیستند؛ این شارلاتانیزم مطبوعاتی است... در هر حادثه ای جو تهمت فضا را پُر می کند! تروری اتفاق می افتد، هنوز هیچ اطلاعی در دست نیست، هنوز از اینکه این حادثه را چه کسی انجام داده هیچ کس سرنخی نداشته، اما می بینید که در روزنامه تیتر می زنند، سپاه را متهم می کنند، بسیج را متهم می کنند، روحانیت را متهم می کنند! هدف از این کارها چیست؟... عناصر مرید دشمن را چهره سازی می کنند و عناصر دلسوز و مومن و مخلص را سعی می کنند از نظرها بیندازند. البته این کارها به جایی نمی رسد." ⁸

" آقای مهاجرانی ظاهرا در این جلسه نیستند، خودشان را راحت کرده اند که این حرفها را بشنوند... بارها گفته ام وزارت ارشاد در این دو سالی که ایشان در رأس کار هستندهیچ کار اسلامی به عنوان اسلامی نکرده... الان مرتب در سالن های وابسته به ارشاد نمایش داده می شود، بعضی ها صد در صد ضد دین است، ضد انقلاب است... بنده اهل رمان خواندن بودم و الان هم با رمان بی ارتباط نیستم، خبر دارم که در دنیای رمان چه خبر است، فاسدترین رمان ها الان منتشر می شود... من از وزارت ارشاد راضی نیستم." ⁹

 تصویب طرح اصلاحیه قانون مطبوعات در مجلس پنجم، فضایی را برای جلوگیری از سیاستهای باز ضدفرهنگی وزارت ارشاد ایجاد کرد. اما این جریان زخم خورده، تلاش گسترده ای را در جهت مخالفت با این طرح و بدست گرفتن افکار عمومی آغاز کرد. روزنامه های زنجیره ای با استفاده از تیترهای اهانت آمیز، نقدهای مغرضانه سیاسی و با حمایت بنگاههای خبری بیگانه، به جنجال آفرینی پرداخت که از آن جمله می توان به تیتر روزنامه "سلام" و غائله کوی دانشگاه (تیرماه 78)، اشاره کرد: " من در ایران روشنفکرانی می بینم که اشارات ما را دنبال می کنند، آنها ششلولی بالا برده اند تا هرکس و هرچه را که با ما ناسازگار است هدف قرار دهند، مثلا ولایت فقیه را که من فکر می کنم در صحرای طبس، تکنولوژی برتر ما را در اراده خود دفن کرد." ¹⁰

 چندماه پس از تصویب نهایی این طرح و شکست تلاشهای این طیف، مجلس ششم در اولین گام، طرحی جدید در مقابله با طرح قبلی ارائه داد، طرحی عجولانه، با انگیزه های حزبی و سیاسی که به اعتراف طراحان آن، تنها 21 ساعت در کمیسیون مربوطه بررسی شده بود! این طرح که با حذف بندهایی از قانون مطبوعات، عملا راه را برای نفوذ عناصر ضدانقلاب، مصونیت نویسندگان در نوشتن علیه خدا و مقدسات و... بازگذاشته بود، با استقبال گسترده رسانه های دشمن مواجه شد. امام خامنه ای ( روحی فداه ) در جلسه ای با شخصیت های شاخص این جریان، به اشکالات جدی و استراتژیک این طرح پرداختند، و سپس در پیامی به نمایندگان مجلس، از آنان خواستند تا در نتایج این طرح، تأمل نمایند:

" جریان های انقلابی نباید در برابر این واقعیت سکوت کنند، چرا که یک جریان منحرف مطبوعاتی با هدف جهت دهی افکار عمومی به مخالفت با اسلام و انقلاب و نظام اسلامی، هر روز موجبات نگرانی و تشویش افکار عمومی را فراهم می کند و با خودداری از پرداختن به مسائل و مشکلات اصلی مردم، بر سر مسائل کوچک، جنجال و غوغا به راه می اندازند. روشی که برخی از دوستان در برابر این جریان منحرف اتخاذ کرده اند غلط و ناکارآمد است و عملا امکان سوء استفاده ار مطبوعات را برای مخالفان نظام پدید می آورد، بنابراین لازم است در این روش، بازنگری صورت گیرد."¹¹

اما این پیام و تذکر دلسوزانه امام خامنه ای ( روحی فداه )، اثربخش نبود و این طیف همچنان بر طبل خواسته های سیاسی خود می کوفت و همصدا با خبرگذاری های بیگانه، با جوسازی و دروغ پراکنی به حمایت از این طرح می پرداخت. پس از اصرار تنی چند از نمایندگان مجلس برای کشیدن این طرح به صحن علنی مجلس، از آنجائیکه این طرح با اشکالات اساسی مواجه بود و مصالح دشمنان را تأمین می نمود، امام خامنه ای ( روحی فداه )، به دنبال نگرانی مردم و مراجع عظام تقلید، براساس حق شرعی ولی فقیه که در اصول 5، 57 و 110 قانون اساسی برآن تأکید شده است با ارسال نامه ای خطاب به رئیس و نمایندگان مجلس، از ادامه این انحراف و فتنه جلوگیری نمودند. این واقعه، نقطه عطفی در کوتاه کردن دست مزدوران و بیگانگان از مطبوعات کشور بود و هر آنچه دشمنان نظام توسط عناصر داخلی خود رشته بودند، پنبه کرد : " آنچه تاکنون همه تحرکات ما را برای براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران با ناکامی مواجه ساخته است، اعتقاد مردم ایران به ولایت فقیه است؛ چراکه ولایت فقیه برای ما و گنجینه های اطلاعاتی ما، یک واژه بی تعریف است؛ به طوری که ما به هیچ وجه نمی توانیم محل حضور و حتی میزان بُرد احکام ولی فقیه را پیش بینی کنیم!"¹²

1.      دیوید کیو، مأمور سازمان سیا

2.      کتاب هویت، ص 70

3.      دیدار با فرماندهان و مسئولان سپاه، 25/6/77

4.      در جمع اقشار مردم، 17/9/77

5.      دیدار با رئیس جمهور و اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی، 16/10/77

6.      دیدار با جمعی از معلمان و کارگران کشور، 16/2/78

7.      در جمع بسیجیان و پاسداران انقلاب اسلامی، 11/6/78

8.      دیدار با جوانان کشور، 1/2/79

9.      دیدار با شورای عالی انقلاب فرهنگی، 24/9/78

10.  گری سیک، مأمور برجسته سیا

11.  دیدار با سران جبهه دوم خرداد، 8/2/79

استنلی روم، معاون رئیس سازمان امنیت ملی آمریکا